Rodzaje artykulacji

Artykulacją nazywamy różne sposoby wydobycia dźwięku. Dla gitary są one następujące:

Legato – polega na wykonywaniu kolejnych dźwięków w sposób ciągły, nieprzerwany, bez oddzielania jednego od drugiego; w notacji muzycznej stosuje się oznaczenie słowne lub za pomocą wiązania łukiem –. W grze gitarowej legato wykonuje się przez silne postawienie palca lewej ręki na strunie (legato wstępujące) lub ściągnięcie palca ze struny (legato zstępujące).

Glissando – oznaczenie płynnego przejścia od jednego dźwięku do drugiego wzdłuż skali dźwiękowej instrumentu.

Tremolo – jest to szybkie powtarzanie jednego lub dwóch dźwięków. Strunę uderzamy na przemian palcami a, m, i.

Staccato – rodzaj artykulacji dźwiękowej polegający na ostrym oddzieleniu dźwięków od siebie przez znaczne skracanie ich wartości rytmicznych.

Pizzicato – wydobywanie krótkich, ostrych dźwięków. Od staccato róźni się tym, że dźwięki tłumione są w momencie trącania strun poprzez ułożenie poduszki prawej dłoni dokładnie na mostku.

Arpeggio – sposób wykonywania współbrzmień akordowych polegający na kolejnym, szybkim następstwie składowych dźwięków zwykle w kierunku od najniższego składnika ku najwyższemu. Nazwa pochodzi od techniki wykonywania akordów na harfie. Arpeggio oznacza się pionową, wężykowaną linią przed nutami akordu.

Flażolety – naturalne wykonujemy przez delikatne dotknięcie palcem lewej ręki struny nad XII, IX, VII, V lub IV progiem, a następnie uderzenie struny palcem prawej ręki. Nieco inaczej wykonujemy flażolety na innych progach. Są to tzw. flażolety sztuczne. Jeżeli chcemy wykonać flażolet np. na III progu struny 2 (dźwięk c) musimy postawić palec lewej ręki na tym dźwięku, a wyprostowanym palcem wskazującym prawej ręki dotykamy delikatnie strunę nad prożkiem o 12 progów wyżej (oktawa) od tego, na którym postawiliśmy palec lewej ręki. Teraz palcem trzecim prawej ręki uderzamy strunę, aby wydobyć dźwięk.

Vibrato – efekt drgania, wibracji dźwięku. Wykonujemy poprzez wprawienie w ruch lewej ręki, w czasie którego palec przyciskający strunę na progu zostaje wprawiony w drgania. , co sprawia, że dźwięk jak gdyby się kołysał. Palec lewej ręki powinien na tyle mocno dociskać strunę, aby się nie przesuwał wzdłuż niej. Ruch lewej ręki powinien być równoległy do osi strun.
Artykuł udostępniony dzięki uprzejmości Katarzyny Wiśniewskiej (http://www.laguitarra.pl)

Back to Top

Wykorzystuję pliki cookies w celu prawidłowego działania strony, korzystania z narzędzi analitycznych oraz zapewniania funkcji społecznościowych. Szczegóły znajdziesz w polityce prywatności. Czy zgadzasz się na wykorzystywanie plików cookies? Polityka prywatności

The cookie settings on this website are set to "allow cookies" to give you the best browsing experience possible. If you continue to use this website without changing your cookie settings or you click "Accept" below then you are consenting to this.

Close