Podstawowa skala pentatoniczna

Pentatonika to skala złożona z pięciu stopni zbudowana w obrębie oktawy. Jest popularna między innymi w polskiej muzyce ludowej. Pentatonika pochodzi z języka greckiego i oznacza właśnie pięć dźwięków. Przykładem pentatoniki mogą być dźwięki pięciu kolejnych, czarnych klawiszy fortepianu.

Termin ten zasadniczo stosowany był w odniesieniu tylko do orientalnych skal muzycznych, jednak obecnie odnoszony jest również do wszystkich skal, które składają się z pięciu dźwięków.

Skala pentatoniczna była pierwszym etapem w kształceniu tonalności, wystąpiła we wszystkich kulturach na świecie. Wykształciła się ze skali ditonicznej i tritonicznej. Spotykana jest również w polskiej muzyce ludowej, jak np. w pieśni weselnej Chmiel.

Obecnie bardzo chętnie wykorzystywana m.in. w praktycznie wszystkich odmianach muzyki rozrywkowej, od bluesa począwszy.

Charakterystyczną cechą skal pentatonicznych jest to, że dźwiękiem centralnym jest dźwięk środkowy. Pentatonikę można zbudować w ten sposób, że od obranego dźwięku, zwanego dźwiękiem centralnym, tworzymy interwał sekundy wielkiej w górę i w dół oraz interwał kwarty czystej również w górę i w dół. Ten typ pentatoniki, starszej, nosi nazwę pentatoniki anhemitonicznej, czyli bezpółtonowej.

Tekst udostępniany na licencji Creative Commons: uznanie autorstwa, na tych samych warunkach, z możliwością obowiązywania dodatkowych ograniczeń.
Źródło:Wikipedia

Blues w gitarowych riffach
Przedstawione w książce ciągi akordów są praktyczną pomocą w opanowaniu gitarowej techniki akordowej, akompaniamentu i podstaw harmonii. Zbiór jest interesujący nie tylko ze względu na opanowanie techniki akordowej i techniki akompaniamentu, ale także w celu rozwijania zmysłu improwizacji. Podręcznik prezentuje naturalną muzyczną formę 12-taktowego bluesa durowego (major) i molowego (minor). Na załączonej płycie znajdują się po dwie wersje bluesów prezentowanych w książce: 1 – solo plus akompaniament, 2 – akompaniament, do którego można tworzyć własne improwizacje.
Skale modalne w gitarowej improwizacji
Książka zawiera minimum wiedzy potrzebnej do zrozumienia budowy skal modalnych i dużo porad praktycznych. Celem podręcznika jest przede wszystkim wyrobienie słuchu i muzycznej intuicji grającego. Poczucie charakteru każdej ze skal oraz zrozumienie zasad towarzyszącej im harmonii umożliwi każdemu uczącemu się z tej książki korzystanie z nowej palety dźwiękowych środków wyrazu. Duża ilość przykładów nagranych na CD oraz akompaniamenty do samodzielnych prób w każdej ze skal są najlepszą drogą do tworzenia na gitarze własnych improwizacji.

3 komentarze

  1. Musze się przyczepić nazwy dźwięków.
    dzwięki są ułożone alfabetycznie:
    A B C D E F G

    W muzyce mamy 12 dzwięków,więc zamiast rozwijac dalszy ciag alfabetu poszczegolne dzwieki z ww. mają dodatkowe oznaczenia.
    I tak alabet muzyczny wygląda tak:

    A Ais B C Cis D Dis E F Fis G Gis

    Błędem jest pisac tak jak w artykule A B H C !!

  2. Chodzi tu o odwieczny problem notacji muzycznej =) W Polsce uzywa sie systemu gdzie wystepuje dzwiek H. Ogólnie na swiecie sytuacja wyglada tak jak wspomniales:
    A A# B C C# D D# lub
    A Bb B C Db D Eb E

    Niestety poprzez blad jakiegos mnicha przepisujacego stare notacje pojawil sie dzwiek H (w gotyckim alfabecie B i H sa bardzo podobne).

    Dlatego tez w Polsce i chyba krajach skandynawskich uczy sie zapisu z istniejacym dzwiekiem H:

    A B H C (czyli w polskim zapisie H = B, B = Bb)

  3. Nie rozumiem jednego- ale może to wynik braku mojej edukacji – cytat z artykułu:
    „Pentatonika skali molowej to dźwięki: 1,3,4,5 i 7, czyli dla A-moll: A C D E G.
    dla D-moll:
    dźwięki skali: E F G A H C D E pentatonika: E G A H D”

    czy jednak nie jest to przykład na e-moll???

Comments are closed.

Back to Top