Jak czytać nuty. Klucze.

Pięciolinia jest podstawą systemu liniowego dla zapisu dźwięków. Składa się z pięciu poziomych linii oraz pól pomiędzy nimi. Linie pięciolinii numerujemy od dołu do góry. Wszystkie linie oraz pola między nimi mają przyporządkowane dla siebie dźwięki gamy C dur (C, D, E, F, G, A, B).

Oprócz standardowych pięciu linii możemy tworzyć tzw. „linie dodane”, które umieszczamy w postaci małych kreseczek zarówno pod jak i nad pięciolinią. Traktujemy je wtedy jako dodatkowe linie, dzięki czemu możemy zapisywać nuty na większej ilości pozycji. Nad pięciolinią numerujemy je od pierwszej „linii dodanej” wzwyż, a pod pięciolinią od pierwszej „linii dodanej” w dół.

Przykład pięciolinia:

KLUCZ

Klucz przypisuje każdej pozycji na pięciolinii konkretny dźwięk. Umieszcza się go zawsze na początku pięciolinii po lewej stronie.

Najczęściej stosowane są klucze wiolinowe (klucz G) oraz basowe (klucz F). Istnieje jeszcze jeden rodzaj klucza, klucz C, który występuje w wielu odmianach (sopranowy, mezzosopranowy, altowy i tenorowy), przy czym najczęściej stosowany jest klucz altowy.

Klucz wiolinowy (G) na pięciolinii owinięty jest na linii drugiej i przypisuje jej dźwięk G (każda nuta położona na tej linii będzie miała dźwięk G).

Klucz basowy (F) na pięciolinii obejmuje kropkami linię czwartą i przypisuje jej dźwięk F (każda nuta położona na tej linii będzie miała dźwięk F).

Klucz altowy (C) na pięciolinii przypisuje linii pierwszej dźwięk C (każda nuta położona na tej linii będzie miała dźwięk C).

Autor: got3 / Guitarnet.pl